மிதிபடும் நிழல்கள்
சீப்பில் எடுக்க மறந்த முடியாலும்
இரண்டு கல் உப்பு குறைந்த குழம்பாலும்
வெளிப்பட முடியாமல் தேங்கிக்கொண்டே போகிறது
நம் காதல் ,
அதோ அந்த நீலப்பறவை இறகு வாங்கி
உன் தோள்களில் ஏறி அமர்ந்து
உன் கண்களை வாசிக்க முனைகிறேன் ,
சில சமயங்களில்
ஈறு தெரிய நீ சிரிக்கும் தருணங்களில்
ஏழுகடல் தாண்டி இளவரசியை காப்பாற்றிய
என் சிறு வயது ராஜகுமாரனை
நினைவுறுத்துகிறாய் ,
உன்னுடன் அந்த வெண்புரவியில்
ஏறிக்கொள்ள முனைகிறேன்
இளவரசியாகி ,
எல்லையற்ற அவ்வான்வெளியில்
எரிந்து கமறுகிறது
எரிய துடிக்கும் ஓர் விளக்கு ,
கை பிடிக்காமல் கத்தரித்து விட
நினைக்கிறாய் ,
ஏறி மிதித்து விட்டு செல்வதானால் செல் ,
உன் நிழலை நீயே மிதிப்பதில்
உடைவதில்லை அது .
0 comments:
Post a Comment